Bij de Les

‘Silence s’il vous plaît!’
Een zinnetje dat ik bijna begin te missen. Gisteren hielden mijn leerlingen online presentaties, om de beurt deelden ze hun powerpoint met de hele klas en deden ze hun verhaal. Totdat iemand midden in zijn zin onderbroken werd door een ijzige stilte.
‘Ben je er nog?’
‘Ja mevrouw, volgens mij had iemand me gemute.’
Toen ik vorig jaar begon met lesgeven, had ik me niet voorgesteld dat het ooit ongewenst stil zou zijn tijdens mijn klassen. In feite had ik deze hele situatie nooit verwacht; er was veel waar mijn leerlingen en ik aan moesten wennen toen de online lessen werden geïntroduceerd. Hoeveel zou ik hen op afstand nog bij kunnen brengen?

Als docent zijn we verantwoordelijk voor 20 tot 30 procent van de leeropbrengst van onze leerlingen. Minder dan dat we zouden willen, maar kijkend naar de hoeveelheid andere factoren die meespelen – de thuissituatie, intelligentie, achtergrond, leeftijdsgenoten en schoolorganisatie – is dit een relatief groot aandeel. ‘Zou het lukken om dit net zo hoog te houden?’ vroeg ik me in maart af.
Gedurende het experimenteren met online onderwijs, kwam ik er achter dat er een hoop creatieve manieren zijn om werkvormen en lesstof uit de klas naar het virtuele domein te halen. Zo hielden we met een van mijn bovenbouwklassen vorige week een online debat over sport, doping en media. Iedereen deed mee en haalde interessante argumenten aan. Tijdens dat uur had slechts één leerling zijn webcam aan, maar omdat je elkaar hoort en online samenwerkt, deed het niet per se af aan de kwaliteit van de les.

Na weken online doceren, maak ik me minder zorgen over de leeropbrengst. Waar ik nu bij stilsta, is juist het feit dat deze onpersoonlijke context ‘normaal’ begint te voelen. Het is denk ik iets waar we voor uit moeten kijken. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat kinderen tussen de 11 en 13 jaar minder goed worden in het herkennen van gezichtsuitdrukkingen naarmate ze meer tijd doorbrengen achter hun scherm. Psycholoog en hoogleraar Dr. Sharman trekt dit breder dan alleen deze leeftijdsgroep: ‘Als mens zijn onze hersenen niet aangepast aan de enorme switch die we maken naar de technologie.’

Ik heb de afgelopen tijd een hoop geleerd, maar denk dat het van belang is dat de balans tussen virtueel en reëel hersteld wordt. Ik verheug me erop om vanaf deze week weer af en toe om stilte te kunnen vragen tijdens mijn lessen.

Reacties zijn gesloten.

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: